Is jouw (ex)partner, kind of andere naaste verslaafd of in herstel van een verslaving? Ontkent een naaste verslaafd te zijn, maar ondervind jij hinder van zijn/haar (verslavings)gedrag? Merk je dat de zorg over het verslavingsgedrag van een naaste je vaak bezighoudt? Merk je dat het steeds meer moeite kost om de teugels in handen te houden? Of zoek je begeleiding bij het omgaan met een naaste in (herstel van) verslaving? Neem dan contact op voor een afspraak: Contact en gegevens
Mogelijk ben je op zoek naar een geschikte behandeling voor je naaste, of een manier om hem/haar bij te staan. Logisch gezien de zorg en aandacht die vermoedelijk al langere tijd uitgaat naar zijn/haar probleem of gedrag, misschien zelfs onbewust.
In relatie zijn met iemand die een verslavingsprobleem heeft is zeer intensief, emotioneel en vaak traumatisch. Verslaving wordt ook wel ‘een familieziekte’ genoemd omdat niet alleen de verslaafde zelf lijdt onder de gevolgen van de verslaving, maar de mensen om hem/haar heen ook.
Of jouw naaste nu wel of niet wil herstellen van zijn verslaving; een pas op de plaats voor jou is van (levens)belang. Zelfzorg is prioriteit, om te voorkomen dat niet alleen de verslaafde maar ook jij blijvend last heeft van de destructieve gevolgen van deze ziekte. Of als dat al gebeurd is, je balans te herstellen en de afgelopen periode te verwerken.
‘Dat is de omgekeerde wereld, ik heb toch zeker geen probleem’, zullen sommigen denken. Of: ‘Nee, ik kan nu echt geen pas op de plaats doen, dan stort alles in’. Of een andere reden waarom behandeling voor jou niet gepast is. Heel logisch dat je dat denkt, maar helaas houd ook jij daarmee waarschijnlijk het probleem in stand, ondanks alle goede intenties. Nu voelt het mogelijk als een keuze tussen twee kwaden, zorg je voor jezelf en verlies je de ander of zorg je voor de ander, maar verlies je daarmee eigenlijk jezelf? Het is mogelijk zowel voor je zelf te zorgen als voor de ander, maar dan wel in die volgorde. Zoals de instructie voor noodsituaties in het vliegtuig luidt: redt eerst jezelf met een zuurstofmasker en help dan pas je kinderen.
Behandeling zal zich richten op jouw veiligheid, zelfzorg, psycho-educatie, verwerking van traumatische gebeurtenissen (dit kan ook een opeenstapeling van gebeurtenissen zijn), overtuigingen over jezelf (met gevolgen voor je eigenwaarde) en emoties zoals schaamte, schuldgevoel, boosheid, angst en verdriet. Uiteraard zal er ook aandacht besteed worden hoe jij je in relatie tot je naaste wil en kan verhouden, met zelfzorg en zorg voor de ander.
Mogelijk herken jij je ook in Co-dependency of een relatieverslaving. Daarover lees je meer bij: Liefdesverslaving / Co-dependency
Loslaten is machteloosheid toegeven,
wat betekent dat ik het resultaat niet in handen heb.
Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven,
Ik kan alleen mezelf veranderen.
Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om.
Loslaten is niet het oplossen, maar steunen.
Loslaten is niet oordelen,
Maar de ander toe staan zichzelf te zijn.
Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen,
Maar het anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.
Loslaten is niet anderen beschermen,
Het is de ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.
Loslaten is niet ontkennen,
Maar accepteren.
Loslaten is niet treiteren, schelden of ruziën,
maar mijn eigen tekortkomingen te zoeken en te corrigeren
Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten,
Maar elke dag nemen zoals die komt en die te koesteren.
Loslaten is niet andere bekritiseren of reguleren,
Maar te worden wat ik droom te zijn.
Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,
Maar groeien en leven voor de toekomst.
Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.
– Nelson Mandela –
