We don’t see things as they are, we see them as we are
(We zien de dingen niet zoals ze zijn, maar we zien ze zoals wij zijn)
– Anaïs Nin –

Zoals de naam al zegt is de therapie gericht op verbinding van verschillende factoren, en dat gebeurt op verschillende niveau’s.
Allereerst verbindt het alle factoren die van invloed zijn op jou als mens. Je zou het kunnen zien als een bloem, met een kern en bloemblaadjes. De meeste therapieën richten zich op één van de bloemblaadjes. Integratieve therapie helpt je vanuit je kern de gewenste verandering te bewerkstelligen, zodat dit ook weer effect heeft op de andere bloemblaadjes. De bloemblaadjes omvatten onze mentale kant, lichamelijke kant, emotionele kant, spirituele kant (zingeving) en sociale kant. In onze kern (ook wel het onbewuste) ligt ons zelfhelend vermogen, dat toegankelijk is met ons beeldend vermogen. Vaak ontstaan onze problemen in die kern, vandaar dat we veelal niet met ons verstand het probleem op kunnen lossen. De kracht van onze verbeelding is ons wel bekend. Denk je maar eens in dat je in het mooiste bos loopt dat je kent, de vogeltjes hoort fluiten en de aangename temperatuur voelt van de lucht. Ruik je het bos terwijl je je dit inbeeldt? Of neem je andere sensaties waar? Lijkt het even alsof je daar bent? Datzelfde geldt voor nare herinneringen, we kunnen ons situaties zo levendig inbeelden dat we weer voelen en denken zoals toen.

Verder verbindt Integratieve Psychotherapie ook verschillende vormen van psychotherapie in een relatief jonge richting in de psychotherapie met een nieuw paradigma. Niet de behandelmethode staat centraal, maar de unieke mens. De integratief therapeut reikt bijpassende methoden en oefeningen aan. De therapeut stimuleert de cliënt om zelf verantwoordelijk te zijn voor de therapie en een actieve rol daarin te spelen. Dit bevordert de autonomie en het zelfvertrouwen. De therapeut helpt de cliënt zichzelf te helpen. De relatie tussen therapeut en cliënt wordt dan ook als gelijkwaardig beschouwd.

In de behandeling wordt gewerkt aan het integreren van ervaringen of delen van jezelf die je in de loop der tijd (vaak met een goede reden) onbewust of bewust bent gaan isoleren. Denk aan een eigenschap van jezelf die je niet mooi vindt, of een nare ervaring waar je liever niet meer aan terug denkt. Natuurlijk hartstikke mooi dat wij over de mogelijkheid beschikken om dat wat we als bedreigend zien te onderdrukken of te isoleren. Later blijkt echter vaak dat dat niet zonder gevolgen is en dat door die isolatie wij een deel van onszelf missen dat we later juist zo goed kunnen gebruiken. Ter illustratie: als kind reageer je enthousiast op dingen die je leuk vindt en je duikt er bij wijze van spreken meteen bovenop. Je ouders vinden dat ongepast en spreken je elke keer bestraffend toe.  Zij vinden dat je niet zo impulsief mag handelen en rekening moet houden met anderen. Sommige kinderen slaan dan op: ‘ik mag me niet zo enthousiast voelen, want dan doe ik het niet goed’. Het werkt, want je kijkt nu eerst om je heen en wacht tot anderen af gaan op wat ze willen, voordat je zelf gaat en je krijgt geen commentaar meer. Later als volwassene merk je dat je niet zo enthousiast kan reageren als je zou willen en je altijd terughoudend opstelt. Ook je collega’s en partner merken dat. Je mist het vuur in je dat je wel ooit hebt gekend….

Doordat Integratieve psychotherapie probleem- en oplossingsgericht werkt, en de klacht wort afgebakend tot een behapbaar probleem, wordt gezorgd dat met alle verbindingen toch de focus behouden blijft.