Hulpverleners

• Merk je dat het plezier in je werk vermindert?
• Voel je je onzeker over je vak?
• Heb je het gevoel energetisch leeg te lopen tijdens je werk?
• Houd je werk je na afloop nog bezig?
• Merk je dat je humeur afhankelijk is van de mate waarin de mensen die je helpt vooruitgang boeken?
• Heb je nachtmerries over of naar aanleiding van je werk?
• Ben je (startend) psycholoog en geïnteresseerd in je persoonlijke ontwikkeling?

Dan kun je baat (en plezier!) hebben bij ondersteuning door Opveeren.

Hulpverleners worden vaak gekarakteriseerd door hun openheid, vrijgevigheid, warmte, behulpzaamheid en/of betrokkenheid. Juist deze eigenschappen maken ze zo geschikt voor hun vak/hulp en worden vaak erg gewaardeerd door anderen. 'De hulpverlener' geeft graag aan anderen en haalt er voldoening uit te delen en/of anderen te helpen. Daarnaast is 'de hulpverlener' vaak gepassioneerd en ambitieus en een trouwe werknemer. Hetgeen hier beschreven wordt kan overigens betrekking hebben op iedereen die zich dienstbaar opstelt, zoals mantelzorgers.

In deze prachtige eigenschappen schuilt echter ook hun kwetsbaarheid. Mensen kunnen misbruik maken van deze eigenschappen en de hulpverlener bijvoorbeeld uitbuiten of oplichten. Of wanneer de hulpverlener meer geeft aan anderen (materieel of qua energiehuishouding) dan zelf ontvangt waardoor disbalans ontstaat. En ook als de hulpverlener zichzelf verwaarloost / ondergschikt maakt om anderen van dienst te zijn kan zijn/haar gezondheid daaronder lijden. Het kan ook zo zijn dat hulpverleners voor hun gevoel van eigenwaarde en geluk afhankelijk zijn van het resultaat van hun hulp aan anderen. Uitval vanwege overspanning, werkdruk, onvoldoende zelfzorg en/of (psychologisch) onverwerkt trauma komt veelvuldig voor bij deze doelgroep, en vaak al in de eerste jaren van hun carriére. Diegenen die daar geen hulp bij krijgen lopen groot risico (emotioneel) af te vlakken in hun werk en daarmee niet meer de volledige beschikking te hebben over die mooie eigenschappen. Of lopen het risico plezier in hun werk te verliezen en/of de uitvoering van hun vak verder te staken. 

Zelfzorg op fysiek en mentaal vlak is dan ook juist voor deze groep mensen van belang, het liefst voordat klachten daar aanleiding toe geven. Er bestaat zowel bij hulpverleners zelf als in hun omgeving de misvatting dat hulpverleners zelf geen psychologsiche hulp nodig zouden hebben, omdat zij geacht worden voor zichzelf te kunnen zorgen en stabiel te zijn. En als ze dan toch psychische klachten krijgen dan is ontkenning vaak langdurig en hardnekkig en bestaat een gevoel van schaamte en het idee te falen.

De stap om als hulpverlener een therapeut te bezoeken kan dan ook groot zijn.

Mijn visie en missie is dat psychologische hulp een vast onderdeel van zelfzorg voor hulpverleners zou moeten zijn. De ervaring 'ontvanger' te zijn kan meer begrip en empathie in de uitoefening van je vak teweegbrengen. Het draagt er ook toe bij dat je op een gezonde manier blijvend je vak met plezier zult kunnen uitoefenen. Bovendien kun je op die manier je persoonlijke ontwikkeling bevorderen, waarmee je ook de mensen die je bedient meer te bieden hebt. 

Neem contact op voor meer informatie of een kennismakingsgesprek: Contact en gegevens

Merk je dat je dienstbare houding niet alleen in je vak maar ook privé veel van je vraagt? Of merk je dat je jezelf structureel tekort doet? Ontleen je je eigenwaarde en geluk aan het resultaat van de hulp aan anderen? Voelt het helpen van anderen als een obsessie/verslaving? Mogelijk herken jij je dan in Liefdesverslaving / Co-dependency, net zoals sommige andere hulpverleners.